A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Dziś gościmy w naszej Misji Ks. Arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego, Metropolitę Lwowa, który odprawi Mszę św. o godz. 9.30 i wprowadzi uroczystym aktem Relikwie Św. Jana Pawła II do naszej wspólnoty polonijnej. Jest to dla nas niezwykła uroczystość w 100. rocznicę urodzin św. Jana Pawła II, Papieża-Polaka, wspaniałego człowieka, duszpasterza, wielkiego męża Kościoła. Papieża Tysiąclecia. 

Ogłoszenia duszpasterskie

1. Porządek odprawiania Mszy świętych:

Sobota, 22.02.2020

Münster,      Kościół St. Antonius  -  godz. 17.00

Rheine,        Kościół St. Elisabeth -  godz. 19.00 

Niedziela, 23.02. 2020

Münster,      Kościół St. Antonius  -  godz. 09.30

Ibbenbüren, Kościół St. Michael   -  godz. 12.00

Münster,      Kościół St. Antonius  -  godz. 17.30

2. W tygodniu – Msze św. odprawiane będą:

-  w poniedziałek, wtorek, czwartek i piątek - o godz. 17.30
- w sobotę ( z liturgią niedzielną ) - o godz. 17.00

3. W tym tygodniu, 26 lutego - przypada  Środa Popielcowa - rozpoczynająca Okres liturgicznego Czterdziestodniowego przygotowania do Świąt Wielkanocy. Uroczysta liturgia w tym dniu z poświęceniem i posypaniem głów popiołem o godz. 18.00. Tego dnia obowiązuje nas - katolików - wstrzemięźliwość i post, tzn. jeden posiłek do syta, bez potraw mięsnych.

Liturgia Środy popielcowej także w Ibbenbüren - o godz. 18.00

4. W czasie Wielkiego Postu pragniemy zaprosić do udziału w nabożeństwach:

- w każdy piątek - Nabożeństwo Drogi Krzyżowej  o godz. 17.00

- w każdą niedzielę - Nabożeństwo „Gorzkie Żale” z kazaniem pasyjnym o godz. 17.00

5. W tygodniu zapraszamy na Spotkania Grup:

- w czwartek - spotkanie Grupy Modlitewnej - o godz. 16.30
- w piątek - spotkanie Grupy Serca Jezusowego z wystawieniem Najśw. Sakramentu o godz. 16.30-17.00

6. Spotkanie dla osób przygotowujących się do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania odbędzie się w niedzielę, 8 marca po Mszy św. o godz. 17.30

7. Przy wyjściu z kościoła można nabyć książki o Janie Pawle II wydane i podpisane przez Ks. Arcybiskupa: Najbardziej lubił wtorki, Miejsce dla każdego oraz Sekretarz dwóch papieży.

8. W przyszłą niedzielę, 1 marca dodatkowa Msza św. dla dzieci o godz. 13.00

 Parafianom życzymy radosnej niedzieli i błogosławionego tygodnia

KALENDARIUM LITURGICZNE

VII Tydzień Zwykły 24 – 25 II 2020

NIEDZIELA: Kpł 19,1–2.17–18; 1 Kor 3,16–23

Ewangelia Mt 5,38–48

Przykazanie miłości nieprzyjaciół

Jezus powiedział do swoich uczniów: Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie. Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.

Dziś Jezus wskazuje konkretny sposób wypełnienia prawa. W Jezusie prawo osiąga dojrzałość. Fundamentalną cechą prawa jest sprawiedliwość. Jednak swoją dojrzałość i najwyższe piękno prawo osiąga przez odkrycie miłości. Zasady, które podaje Pan, zmierzają dokładnie w tym kierunku: dojrzały człowiek, człowiek prawdziwie piękny w swej osobowości, posługuje się prawem dojrzałym, czyli stosuje zasadę miłości. Człowiek nieopanowany w swych reakcjach i emocjach będzie działał na zasadzie odwetu i tym samym rozszerzał zło, którego sam w bolesny sposób doświadczył. Człowiek, który odwołuje się do prawa, będzie szukał sprawiedliwości, co jest rzeczą słuszną, ale niewystarczającą. Człowiek, który zrozumie Jezusowe wezwanie do nawrócenia, przyjmie prawo miłości jako sposób rozwiązywania trudnych sytuacji. To znaczy, że dochodząc sprawiedliwości, będzie miał na uwadze dobro człowieka, który popełnił grzech. I tego oczekuje od nas Pan. Tak wykuwa się nasza chrześcijańska dojrzałość.

PONIEDZIAŁEK Jk 3,13–18; Mk 9,14–29

Słowo Boże: Jezus zapytał ojca: „Od jak dawna to mu się zdarza?”. Ten zaś odrzekł: „Od dzieciństwa… Lecz jeśli coś możesz, zlituj się nad nami i pomóż nam”. Jezus odrzekł: „Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”. Natychmiast ojciec dziecka zawołał: „Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu”.

Opętanie dziecka było prawdziwym dramatem jego ojca. Nie rozwiązali tej sytuacji uczniowie Pana. Ojciec zniewolonego dziecka przyszedł zatem do Jezusa. Wzbudził w swym sercu tyle wiary, by prosić o interwencję. Jednak za mało, by mieć pewność co do skuteczności Jezusowego działania. Zapytany wyznaje wiarę i natychmiast błaga o łaskę jeszcze większej wiary. Każde nasze wyznanie wiary jest zarazem błaganiem o wiarę mocniejszą. W takim duchu wypowiadamy słowa wyznania wiary we Mszy świętej i w codziennym pacierzu.

WTOREK Jk 4,1–10; Mk 9,30–37

Słowo Boże: On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich”. Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”.

Pragnieniem wielu prawych i szlachetnych serc było bliskie i serdeczne spotkanie z Bogiem. Nieraz pojawiały się uporczywe pytania, jak spotkać Boga, jak doświadczyć Jego obecności, jak okazać Mu swą życzliwość w codziennym życiu? Wszak uniesienia, jeśli już, to zdarzają się tylko od czasu do czasu. I tu Jezus wskazuje kapitalne rozwiązanie: wpierw zachęca do pokory i służby; następnie wskazuje dziecko – osobę, który wymaga opieki. Jeśli zatem otaczamy kogoś konieczną opieką, naprawdę spotykamy samego Stwórcę. Uwierzmy, że nie trzeba więcej.

OKRES WIELKIEGO POSTU 26 – 29 II 2020

Środa: Jl 2,12–18; 2 Kor 5,20–6,3; Mt 6,1–6.16–18

ŚRODA POPIELCOWA

Słowo Boże: Strzeżcie się, żebyście pobożnych uczynków nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na rogach ulic, aby ich ludzie chwalili.

Słowa Jezusa rodzą trudne pytania: czy chrześcijanin nie może doświadczać satysfakcji z dokonanych czynów? Czy nie ma prawa pochwalić się swymi osiągnięciami? Z drugiej strony wiemy, jak ważne jest świadectwo w życiu wspólnoty – to przez nie zachęcamy się wzajemnie do wiary, przez nie inni wchodzą na tę drogę. Jezus bynajmniej nie neguje roli świadectwa. Jedynie przestrzega przed wykonywaniem czynów na pokaz; czyni to dlatego, byśmy nie zniekształcali zasadniczego motywu: trudzimy się dla Pana i Jemu jesteśmy wdzięczni.

CZWARTEK Pwt 30,15–20; Łk 9,22–25

Słowo Boże: Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie.

Gdzie zysk, gdzie strata? Kto zyskał, kto stracił? Co jest prawdziwym zyskiem, co prawdziwą stratą? Co jest ostatecznie zwycięstwem, a co tragiczną klęską? Tylko pozornie są to pytania banalne. Bo rozróżnienie dobra od jego imitacji w praktyce nastręczać może wiele problemów i naraża nas na błędy, nawet więcej, na powtarzanie tych samych wielokrotnie. Wydaje się na przykład, że agresją zyskujemy przewagę, gdy tymczasem tracimy prawdziwą więź. Saldo zawsze jest wtedy ujemne. I tak jest w wielu sytuacjach. Dlatego tak bardzo potrzebna nam jest sztuka rozeznawania.

PIĄTEK Iz 58,1–9; Mt 9,14–15

Słowo Boże: Podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?”. Jezus rzekł im: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć”.

Tylko pozornie uczniowie Jezusa nie pościli. Uczniowie Jana mogli być zaniepokojeni, bo nie zauważyli postu takiego, jak sami praktykowali.  Stąd to pytanie. A przecież sam Mistrz pościł – i to bardzo surowo. Miał za sobą czterdzieści dni surowego postu na pustyni. Mógł o tym nikt nie wiedzieć. Czy my dziś możemy iść inną drogą? Wielu poszło szukając chrześcijaństwa przyjemnego, które usprawiedliwia każdą ludzką słabość, każde pragnienie, także grzech. Ale nie tak uczył Pan. Nie da się iść za Nim, jeśli nie zmagamy z przeciwnościami, nawet gdy to boli.

SOBOTA Iz 58,9b–14; Łk 5,27–32

Słowo Boże: Potem Lewi wydał dla Niego wielkie przyjęcie u siebie w domu; a był spory tłum celników oraz innych ludzi, którzy zasiadali z nimi do stołu. Na to szemrali faryzeusze i uczeni ich w Piśmie, mówiąc do Jego uczniów: „Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i grzesznikami?”.

Jezus spotkał Lewiego, gdy ten siedział za stołem i liczył pieniądze. Pan spojrzał na przyszłego Apostoła i wezwał, by poszedł za Nim. Lewi rzeczywiście zostawia wszystko w jednej chwili. Zaskakuje następna scena: to uczta, którą Lewi urządził na cześć Jezusa. I to w swoim domu. Wyrwany z punktu celnego, odnajduje się w domu. Jezus poniekąd pozwala Lewiemu odnaleźć swój dom. Dobrze znane celnikowi mury i zakątki stają się nowym światem – bo tu jest Jezus, a to zmienia wszystko. W tym domu teraz widać braterstwo. Przebaczenie. Pokój.